సాఫ్ట్ వేర్ జీవితాలు:

ఇదొక రంగుల మాయా ప్రపంచం... ఎంతో మంది యువతీ యువకుల కళల ప్రపంచం... నా అనే బంధాలు మరిచిపోయి... మన అనే వాళ్లకు దూరంగా.... ప్రపంచం వెలివేసినట్టుగా ఉండే అద్దాల మేడల్లో బ్రతికే జీవితాలు. సొంత ఇంటికి చుట్టాల్లాగా, ఎప్పుడో పండగలకి మాత్రమే వెళ్తూ... శాశ్వతం కాని కొత్త పరిచయాలనే స్నేహం అనుకుంటూ బ్రతికే జీవితాలు.... ప్రతి రోజు నవ్వుల ముసుగుని ముఖానికి తగిలించుకొని... మేము ఎం కోల్పోవడం లేదు అని మాకు మేమే సర్ది చెప్పుకునే అబద్దపు బతుకులు...

పుట్టింది ఎక్కడో.. చదివింది ఎక్కడో.. ఇక్కడ వలస వచ్చిన కూలీల లాగ మా పని స్థలానికి దగ్గరలో రూమ్స్ తీసుకొని ఒక తాత్కాలిక లోకాన్ని ఏర్పాటు చేస్కున్నాం... ఏరోజు ఎవరు కనిపిస్తే వారే ఆరోజుకి ఆప్తమిత్రులు... ఇక్కడ దగ్గరి మిత్రుడు అనే పదానికి తావు లేదు.. నిన్న పరిచయం అయిన వాడైన సరే, వాడ్ని చిరకాల మిత్రుడుగానే పరిగణిస్తాం..

ఎంత పెద్ద రహస్యమైన సరే వీడు మన వాడు, వాడు ఎవడో అనే తేడా లేకుండా అందరితో సమానంగా పంచుకుంటాం... ప్రేమ, ద్వేషం, కోపం, సంతోషం అనే రాగ భేదాలు లేకుండా ఎదుటి వాడు మన శత్రువైన..వాడి మీద మనకు ఎంత కోపం ఉన్నా... చిరునవ్వుతో పలకరిస్తూ...అందరితో ఒకే రకమైన హావభావాలు పలికిస్తూ...క్షమించాలి నటిస్తుంటాం. మనం ఎం చదివాం..రోజు ఎం చేస్తున్నాం అని కాకుండా, ఒకటో తారిఖు జీతం వచ్చిందా లేదా అన్నది మాత్రం పట్టించుకుంటూ గడిపేయాలి....

షాపింగ్ మాల్స్ లో, రెస్టారెంట్స్ లో, డోమినోస్ లలో ఆనందం మాకు క్వింటాళ్ళ కొద్ది దొరుకుతుంది... అలా అనుకోవాలి.. లేకపోతే బతకలేము. ఇది సరిపోక జీవితాలు యాంత్రికం చేసుకోవడానికి సోషల్ నెట్ వర్క్స్ కూడా... మీకు తెలుసో లేదో...పేస్ బుక్ లో ఎకౌంటు లేక పోవడం బ్రహ్మహత్య మహాపాతకం తో సమానం...